ΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ;

Το Μυστήριο της εξομολόγησης κόβει το δικαίωμα του Διαβόλου Να πάνε τουλάχιστον οι άνθρωποι σε έναν Πνευματικό να εξομολογηθούν, να φύγει η δαιμονική επίδραση, για να μπορούν να σκέφτoνται λιγάκι. Τώρα δεν μπορούν ούτε να σκεφθούν από την δαιμονική επίδραση. Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου. Πριν λίγο καιρό, ήρθε στο Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασσαλάκια και δίχτυα όλο τον δρόμο, εκεί σε μια περιοχή κοντά στο Καλύβι. Αν περνούσε από κει μέσα ένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό. Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε.

Μόλις τα είδα, κάνω τον Σταυρό μου και περνώ από μέσα· τα διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο Καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του. Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμιά δύναμη, καμιά εξουσία. Κάνει μόνο λίγο «κάφ-κάφ» σαν ένα σκυλί που δεν έχει δόντια. Σε έναν όμως που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί να τον λιντσάρει, έχει δόντια και τον ξεσκίζει. Ανάλογα με τα δικαιώματα που του δίνει μια ψυχή, είναι και η εξουσία του επάνω της.

Ακόμη και όταν πεθάνει κανείς και είναι τακτοποιημένος, την ώρα που η ψυχή του ανεβαίνει στον Ουρανό, είναι σαν να τρέχει ένα τραίνο και άλλα σκυλιά τρέχουν από πίσω γαυγίζοντας «κάφ-κάφ…» και άλλα από μπροστά γαυγίζοντας «κάφ-κάφ…». Αλλά, αν δεν είναι τακτοποιημένος, είναι σαν να βρίσκεται σε τραίνο που δεν μπορεί να τρέξει με ταχύτητα, γιατί είναι χαλασμένες οι ρόδες, οι πόρτες ανοικτές και μπαίνουν τα σκυλιά μέσα και δαγκάνουν και κανέναν.

Όταν ο διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο και τον έχει κυριεύσει, τότε πρέπει να βρεθεί αιτία, για να κοπούν τα δικαιώματα. Αλλιώς, όσες προσευχές και να κάνουν οι άλλοι, αυτός δεν φεύγει. Σακατεύει τον άνθρωπο. Οι ιερείς δώσ’ του-δώσ’ του εξορκισμούς, και τελικά τα πληρώνει ο άνθρωπος, γιατί βασανίζεται ακόμη περισσότερο από τον διάβολο. Πρέπει να μετανοήσει ο άνθρωπος, να εξομολογηθεί, να κοπούν τα δικαιώματα που έχει δώσει, και μετά θα φύγει ο διάβολος· αλλιώς θα ταλαιπωρείται. Μια μέρα, δυό μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, διάβασε-διάβασε εξορκισμούς, αφού ο διάβολος έχει δικαιώματα, δεν φεύγει.

Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Λόγοι Α’, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

http://paterikos.blogspot.gr/2016/04/blog-post_99.html#more

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Μόρφωσις καὶ εὐσέβεια

Μόρφωσις καὶ εὐσέβεια

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

ΚΑΝΕΝΑΣ δέν µπορεῖ νά ἀµφισβητήσει τή µόρφωση σ᾿ ἕνα κληρικό ἤ µοναχό τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαραίτητη καί βοηθάει πολύ στό ποιµαντικό ἔργο. Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή µας, πού οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀρκετή κοσµική µόρφωση καί ἀπαιτοῦν ἀπό τούς κληρικούς νά ἔχουν τά ἀνάλογα προσόντα προκειµένου νά ἐργάζονται ἀποδοτικά καί νά µποροῦν νά ἀνταποκρίνονται στίς σύγχρονες ἀνάγκες. Ὡστόσο, µόνη της ἡ µόρφωση δέν φτάνει.

Εἶναι βέβαια χρήσιµο µέσον, δέν εἶναι ὅµως αὐτή πού θά βοηθήσει τόν κληρικό νά ποιµάνει ἐπιτυχῶς τό λαό τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νά συνοδεύεται καί ἀπό εὐσέβεια, ἱερό ζῆλο καί φόβο Θεοῦ. ∆ίχως αὐτά δέν µπορεῖ νά προκύψει σηµαντικό ἔργο.

Στήν ἐποχή µας οἱ περισσότεροι κληρικοί ἔχουν µόρφωση. Ἔχουν φοιτήσει σέ ἐκκλησιαστικές καί θεολογικές σχολές. Ὑστεροῦν ὅµως στόν πνευµατικό ἀγώνα. ∆έν ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό κοσµικό φρόνηµα, γι᾿ αὐτό καί κινοῦνται ὡς ἐπαγγελµατίες καί ὄχι ὡς λειτουργοί τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, ὅπως καί οἱ περισσότεροι γέροντες τῶν ἡµερῶν µας, δέν διέθετε µεγάλη µόρφωση οὔτε καί προγραµµάτιζε τίποτα. Καί ὅµως τό πνευµατικό του ἔργο ὑπῆρξε µεγάλο µέ θαυµαστά ἀποτελέσµατα. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας εἶχε γίνει τό µεγάλο πνευµατικό σχολεῖο, ὅπου φοίτησαν χιλιάδες ἄνθρωποι καί δέχτηκαν τήν εὐεργετική του ἐπίδραση. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης σχολιάζει σχετικά: «∆έν διέθετε περγαµηνές κοσµικῆς παιδείας ὁ Ὅσιος Παΐσιος. Μόνον τό ∆ηµοτικό Σχολεῖο εἶχε τελειώσει. ∆ιέθετε ὅµως τό θεῖο φωτισµό καί µία φυσική χάρη, γοητεία καί ἁπλότητα, πρό παντός δέ πολλή ἀγάπη καί ἐσωτερικό δόσιµο πρός ὅσους τόν ἄκουγαν ἤ ζητοῦσαν τήν βοήθειά του. Πανεπιστηµιακοί θεολόγοι µέ πολυχρόνιες σπουδές, ὅπως καί ἐπίσκοποι µορφωµένοι καί ἄλλοι ἐπιστήµονες, στόν Γέροντα Παΐσιο προστρέχαµε γιά συµβουλές καί πνευµατική ἀνακούφιση» (περιοδικό «Θεοδροµία», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2015, σελ. 186-187).

Ὁ πνευµατικός ἀγώνας εἶναι ἀναγκαῖος γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Κληρικοί, λαϊκοί καί µοναχοί πρέπει νά ἀγωνίζονται καί νά τηροῦν τίς ἐντολές. Νά ἀγωνίζονται πρωτίστως κατά τῶν παθῶν τους, νά µετανοοῦν γιά τίς ἁµαρτίες τους καί νά ἐκδηλώνουν ἔµπρακτη ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς. Οἱ κοσµικοί συνήθως δέχονται τήν ἀγάπη καί ἀρνοῦνται τόν πνευµατικό ἀγώνα. ∆ραστηριοποιοῦνται σέ διάφορους συλλόγους καί ὀργανώσεις, γιά νά προσφέρουν στούς ἔχοντες ἀνάγκη, χωρίς ποτέ νά στρέψουν τό νοῦ τους στή δουλωµένη ἀπό τά πάθη καρδιά τους. Προβάλλουν τό ἔργο τους καί κρύβουν ἐπιµελῶς τήν ἀθλιότητά τους. Πολλές φορές ὑπεραγαποῦν τά ζῶα καί τή «µητέρα φύση», ἐνῶ γιά τούς ἀνθρώπους ἔχουν µειωµένο ἐνδιαφέρον. Προφανῶς οἱ ἄνθρωποι αὐτοί βρίσκονται µακριά ἀπό τήν ἀληθινή ἀγάπη πού διδάσκει τό Εὐαγγέλιο.

Ορθόδοξος Τύπος, 8/4/2016

http://thriskeftika.blogspot.gr/2016/04/blog-post_49.html